سلام دوست عزيز ضمن تبريك ميلاد حضرت فاطمه زهرا(س)
به نظر من نوشتن از شهدا و دفاع مقدس داراي اجر و ثواب زيادي هست...
... يك نكته ي مهم اينه كه ما مامور به وظيفه ايم نه نتيجه...
اما در خصوص فرمايش شما...نظرمن اينه كه اگه ما تونستيم توي اين نوشتن وبلاگ ها يك نفر كه تا حالا با اين عبارت ها و فرهنگ آشنايي نداشته رو بياريم و بشه جزو رفقامون و بياد و بخونه و بره به قسمت اعظمي از هدفمون رسيديم.
مشكل اينه كه ما ميايم و با همسنگرها مون ارتباط مي گيريم و هي تكرار مكررات مي شه... حقير اوايلي كه كار نوشتن توي وبو شروع كرده بودم و انرژي و انگيزه ي زيادي هم داشتم ارتباطاي خوبي با افرادي برقرار كردم كه در بدو امر فقط براي تفنن و سركار گذاشتن اومده بودن اما بعدها وبلاگ نويس شدند و از بركت خود شهداشدند خادم الشهدا...
يه نكته اي هم هست توي اين دنياي مجازي وقتي چيزي رو روي وب كسايي ميان كپي مي كنن و ميزارن روي وبلاگشون من به همينشم دل خوشم همينكه مي بينم برخي مطالبم با اسامي ديگه جاهايي درج شده خوشحالم..
بايد توي ارتباطا حوصله داشت و باور داشت كه شهدا خودشون نور هستند و راه رو باز مي كنند. ما از شهدا از جببهه و از فرهنگ دفاع مقدس كه مبتني بر فرهنگ غني عاشوراست مي نويسيم و خود صاحب اين باورها كمك مي كنن تا بيهوده نباشيم.
حقير كه در ميانه ي زندگي هستم معتقدم بايد صبوربود باور داشت و با اعتقاد حركت كرد ودر آخر بياييم به جذب نفس هاي جديد هم بيانديشيم به جذب آدم هايي كه با ما غريبگي مي كنندو با اونها دوست بشيم...
ما بيشتر از هر چيز دوست لازم داريم...دوست