آنها که مي مانند ...

هميشه يک روز رفته اند ...

تا که امروز مانده اند ...

شايد رفته اند تا سقف آرزوهايشان را بلند کنند ...

شايد براي ارزش لبخندي کوتاه ...

شايد براي آويختن پنجره اي زيبا ...

و شايد براي خوشبختي ...

خوشبختي مگر چيست ...؟

جز تک تک ثانيه هاي زيبا از زندگي که تو را ...

غرق لذت مي کند ...؟

گاهي بايد رفت ...

تا بتوان ماند ...[گل]

«حالا هم برگشته اي . اما بي نشانه و بي پلاک . در تابوتي که از جسمت سنگين تر است.»

سلام

قلمتان توانا!! خيلي عالي بود...

در پناه حق يا زهرا(سلام الله عليها)

مطلبتون زيبا بود

هيچ کس بي آنکه سعي کند به زيارت آفتاب نخواهد رفت...

شهيد حاج شيخ عبدالله ميثمي

سلام دوست عزيز

ممنون از حضورتون

با پستي به نام نقطه رهايي به روز هستم

اگه دوست داشتيد سر بزنيد...

التماس دعا...

زيبا بود...

انتخاب متن خوب بود...

موفق باشيد

لبيک ياخامنه اي